top of page
Αυτός ο ιστότοπος σχεδιάστηκε με το εργαλείο δημιουργίας ιστοτόπων
.com
. Δημιουργήστε τον ιστότοπό σας σήμερα.Έναρξη τώρα

Προσωπικότητες...

Στη μνήμη

Αντώνη Σαμαράκη

 

 

Έγειρες παντοτινά να κοιμηθείς στα μαρμαρένια λίκνα του θανάτου και έφερε η απουσία σου βαθιά μας αυτό το ανθρώπινο αίσθημα που ματώνει και διπλώνει τη ψυχή. Στεκόμαστε όμως με περήφανη θλίψη μπροστά στη μοίρα, γιατί ο θρύλος κάθισε δίπλα σου και σου σκάλισε την αιωνιότητα. Δεν υπάρχει κοιμητήρι για σένα. Και νεκρός αρραβωνιάστηκες τη μνήμη των αιώνων. Η αύρα σου αθάνατη. Πέρασε και άφησε το δικό σου θαύμα. Λαμπερό της τέχνης σου το αντικείμενο ύστερα από τη φωτιά που το έχει πλάσει. Έγινες έτσι φως αγαπημένο στο σκοτεινό τοπίο του κόσμου και φώτισες τις μισοφώτιστες ομίχλες του και του δικού μας νου.

Ωραίο ταξίδι η ζωή σου. Μια αστραφτερή διάρκεια, ένας μεγάλος προορισμός. Να ομορφύνει ο κόσμος. Αυτόν τον κόσμο έψαχνες με αγωνία να βρεις, την αθάνατη μουσική για να μεταμορφώσεις σε ατελεύτητη μουσική καρδιάς. Έγινε η φωνή αυτών που δεν είχαν φωνή, βέλη τα λόγια στα βιβλία σου για να χτυπήσουν το άδικο και το κακό, για να φέρουν βάλσαμο στις πληγές του κάθε ανήμπορου διαβάτη της ζωής.

Άδειασες το αίμα σου στη δίψα των ιδεών και μοίρασες απλόχερα στον άνεμο τους σπόρους της ελπίδας. Όσοι σε γνώρισαν – κι είχα την τύχη αυτή κι εγώ – έχουν καρφώσει τη θύμηση στα ελπιδοφόρα τόξα των βλεφάρων σου, πιστεύοντας ότι πίσω από αυτά τα κλειδωμένα πια βλέφαρα, τα μάτια σου δεν θα πάψουν ποτέ να ιχνογραφούν τις διαδρομές μας, να οδηγούν τα βήματά μας, να γλυκαίνουν τις καθημερινές απώλειες της ψυχής μας.

Σ΄ αγαπήσαμε τόσο που δεν θα αφανιστούμε ποτέ στο σύθαμπο της λήθης. Η θύμησή σου θα είναι το αγέρι που θα μας ψιθυρίζει πάνσοφα λόγια, θα είναι η αγαπημένη μας αναζήτηση στις ώρες που πονάμε, θα μας ανοίγει τα περάσματα στα αδιέξοδά μας, θα είναι ένας κόμπος δροσιάς στη μέσα μας έρημο. Θα μείνει για πάντα η στέρεη πέτρα να ακουμπάμε το χαρτί μας, αφού ξεχωριστός θα λάμπεις ανάμεσα στους λίγους αθανάτους.

Αυτή την ώρα παραδομένοι απόλυτα στον καημό της νοσταλγίας αγγίζουμε τον μύθο της καρδιάς σου, την ομορφιά της ψυχής σου, τη λάμψη του μεγάλου συγγραφέα, την τρυφερή αγάπη του αληθινού φίλου.

Όλες οι στιγμές που έζησα μαζί σου στην Οδησσό περνάνε από μπροστά μου ξανά και ξανά σαν να θέλουν να σκεπάσουν τα λόγια που με παράπονο ψιθυρίζουν τα χείλη μας: «Είχες στην καρδιά σου μια άγρια φλόγα νιότης, που λέγαμε ποτέ μα ποτέ δεν θα σβήσει…». 

Και μετά ρωγμές σιωπής.

Και μετά…

Γεώργιος Τσαλουχίδης

Πρόεδρος Π.Ε.Π.Α.

Αντώνης Σαμαράκης
( 1919 – 2003)

 

Ο Αντώνης Σαμαράκης γεννήθηκε στην Αθήνα  στις 16 Αυγούστου του 1919 και σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής συμμετείχε στην εθνική αντίσταση. Το 1944 συνελήφθη από τους Ναζί και καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά κατάφερε να αποδράσει.  Στη Μεταπολίτευση δημοσίευσε πολλά κείμενα κοινωνικού και πολιτικού περιεχομένου. Εργάσθηκε ως εμπειρογνώμων της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας των Ηνωμένων Εθνών σε πολλές χώρες για κοινωνικά θέματα και το 1989 ανακηρύχθηκε Πρεσβευτής Καλής Θέλησης της UNICEF για τα παιδιά του κόσμου.

Η πρώτη του ουσιαστική εμφάνιση στον λογοτεχνικό χώρο έγινε το 1954, με την έκδοση της συλλογής διηγημάτων Ζητείται ελπίς. Πρόκειται για έναν από τους περισσότερο μεταφρασμένους Έλληνες πεζογράφους, καθώς τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από 30 γλώσσες.

Η πεζογραφία του Αντώνη Σαμαράκη τοποθετείται στο χώρο της κοινωνικής καταγγελίας. Μέσα από τα έργα του προβάλλει έντονη η αγωνία για την πορεία του σύγχρονου κόσμου, η κοινωνική συνείδηση και η ανθρωπιστική κοσμοθεωρία του συγγραφέα. Η γλώσσα του είναι απλή, χωρίς επιτηδευμένο ύφος, ξεχωρίζει κυρίως για την πυκνότητα των νοημάτων.  Χαρακτηριζόταν από την αγάπη του για τους νέους. Δική του ιδέα ήταν η δημιουργία της Βουλής των Εφήβων, που οδήγησε στη διοργάνωση άτυπων συνεδριάσεων της Βουλής, όπου δίνεται ο λόγος σε νέους από όλη τη χώρα.

Ο Αντώνης Σαμαράκης  πέθανε στην Πύλο της Μεσσηνίας,  στις 8 Αυγούστου του 2003. Σύμφωνα με επιθυμία του, το σώμα του δωρίθηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών για έρευνες των φοιτητών της Ιατρικής.

Βραβεύτηκε με :

  • Κρατικό Βραβείο Διηγήματος (1962 για το Αρνούμαι)

  • Βραβείο των Δώδεκα - Έπαθλο Κώστα Ουράνη (1966 για Το λάθος)

  • Μέγα Βραβείο Αστυνομικής Λογοτεχνίας στη Γαλλία (1970 για Το λάθος)

  • Europalia (1982, για τη συνολική προσφορά του)

  • Σταυρός του Ιππότη των Γραμμάτων και των Τεχνών (1995)

  • Κρατικό Βραβείο Τεχνών και Λογοτεχνίας. (1995, Γαλλία)

 

bottom of page