ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΣΑΛΟΥΧΙΔΗΣ

Πού οδεύουμε;

 

Του Γεώργιου Τσαλουχίδη

 

Λαοί που ξεχνούν το παρελθόν τους είναι βέβαιο ότι θα το ξαναζήσουν. Έθνη που έπαψαν να θυμούνται την ιστορία τους είναι καταδικασμένα σε αφανισμό. Άνθρωποι επιλήσμονες των εθνικών και θρησκευτικών τους καθηκόντων οδεύουν προς τον όλεθρο. Είναι λόγια σοφών και συνετών ανδρών, άξια πολλής προσοχής.

Το άνθος της λησμονιάς ευδοκιμεί ατυχώς και στη χώρα μας. Αναπτύσσεται και γιγαντώνεται μέρα τη μέρα και παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις. Ηθικές αξίες αγνοούνται, πνευματικοί κολοσσοί αμφισβητούνται και ηρωικές μορφές χλευάζονται. Τα εθνικά και θρησκευτικά μας πρότυπα σπανίζουν με τον καιρό και η κοινωνία, στην ευρύτερή της έννοια, γαλουχεί τους νέους με τις φθοροποιές αρχές του ευδαιμονισμού, του ωχαδερφισμού και του στείρου προοδευτισμού.

Λάθη επί λαθών της κοινωνίας, αλλά και της εκκλησίας μαζί, οι λειτουργοί της οποίας, λόγοι ίσως, ξεχνούν το ιερό τους χρέος και με τις άτοπες πράξεις τους τραυματίζουν ανεπανόρθωτα τις ψυχές των πιστών και γίνονται παράδειγμα προς αποφυγή.

Ο τόπος μας περνά σήμερα δύσκολες ώρες. Η Πατρίδα μας, αγωνιά για το παρόν και το μέλλον των παιδιών της. Ο κίνδυνος ελλοχεύει στο κάθε ας βήμα. Οι φίλοι μας όλο και λιγότεροι. Στη ζυγαριά τους το δίκιο μας από τη μία πλευρά και το συμφέρον τους από την άλλη. Βαραίνει πάντα το δεύτερο.

«Είναι δύσκολες οι θύρες, όταν η χρεία τες κορταλεί», κατά τον εθνικό μας ποιητή Διονύσιο Σολωμό. Άνευ αντικρίσματος οι ξένες υποσχέσεις για βοήθεια. Το βάρος της ευθύνης στις πλάτες των Ελλήνων και μόνο, κάθε φορά που ο κίνδυνος ζώνει ασφυκτικά το έθνος μας.

«Των οικιών υμών εμπιμπραμένων υμείς άδετε», κατά το Βοιωτό λυρικό ποιητή της αρχαιότητας, Πίνδαρο. Ξεχνάμε ηθελημένα την ιστορία μας γιατί είναι αναχρονισμός, μας λένε. Την ένδοξη ιστορία της Ελλάδας, το σέμνωμα τούτο του Έθνους των Ελλήνων. Εγκαταλείπουμε τα εθνικά μας πρότυπα για να μη χαρακτηριστούμε σοβινιστές, δηλώνουμε άθεοι για να μη μας θεωρούν οπισθοδρομικούς.

Η επίκληση της Θείας Χάρης στις κρίσιμες μόνο ώρες του Γένους είναι υποκρισία. Με το σταυρό και το φλάμπουρο κέρδισαν οι ραγιάδες τη λευτεριά τους και δημιούργησαν κράτος. Με την πίστη στο Χριστό και την αγάπη για την Πατρίδα επεκτάθηκαν τα όρια της χώρας μας πέραν της Στερεάς Ελλάδας. Με την Άγια Σκέπη της Μεγαλόχαρης και τη γαλανόλευκη κατατρόπωσε ο Έλληνας φαντάρος τις σιδερόφραχτες μεραρχίες της κραταιάς Ιταλίας, στα απροσπέλαστα όρη της Πίνδου και στα τραχιά βουνά της Αλβανίας.

Με τις ίδιες αρχές θα διατηρήσουμε και στο μέλλον ακέραιη την Πατρίδα μας, θα διαφυλάξουμε αλώβητη την πίστη μας και θα διασώσουμε αναλλοίωτο τον πολιτισμό μας, την Ελλάδα μας, μία Ελλάδα σεβαστή σε φίλους και αντιπάλους. Απαλλαγμένοι εμείς από κομματικές χρωματώσεις, αποτοξινωμένοι από τη σηψαιμική ξενολατρία και τη φθοροποιό μεμψιμοιρία.

Συστρατευμένοι όλοι, μικροί και μεγάλοι, πεπαιδευμένοι και απλοί άνθρωποι, αξιωματούχοι και μη, στην ιδέα της Πατρίδας.

Όλοι οι Έλληνες στις επάλξεις του χρέους.